Δημήτρης Κρανιάς: Αυτόκλητη συμμετοχή στο διάλογο του Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας

Δημήτρης Κρανιάς

Κάθε συνέδριο ενός κόμματος εξουσίας σηματοδοτεί την ευαισθησία αντίληψης που αυτό έχει σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην κοινωνία καθώς και τη δυνατότητα να καθοδηγεί την πολιτεία σε δρόμους ευημερίας.

Στην πρόσφατη αλλά και τρέχουσα πολιτική διαδρομή τα περισσότερα κόμματα σύρονται από τις ευχάριστες και εύκολες επιλογές, που κατά τεκμήριο μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση.

Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού όπως το έχουμε ζήσει στη διάρκεια της μεταπολίτευσης είναι δεδομένη και σημαδεύτηκε, για όσους παρακολουθούν με ανοιχτά αυτιά και μάτια τα γεγονότα, στις εκλογές του Μαΐου του 2012.

Η ανατροπή αυτή συνεχίστηκε με τη δημιουργία της τρικομματικής κυβέρνησης από κόμματα με σαφώς διαφορετική αντίληψη για το ρόλο της πολιτείας σε σχέση με τα θέματα εθνικής στρατηγικής στους τομείς της δημόσιας τάξης, το μεταναστευτικό, τα εργασιακά δικαιώματα αλλά και αρκετά ακόμη ζητήματα, όχι κατ΄ ανάγκη, μικρότερης σημασίας.

Τα κρίσιμα, λοιπόν ζητήματα αναπροσανατολισμού της στρατηγικής των κομμάτων δε σημαίνουν ούτε την απο-ιδεολογικοποίηση τους, ούτε τη διεύρυνση τους χωρίς πολιτική μνήμη και αρχές.

Εκείνο που είναι απαιτητό σήμερα από τους πολίτες είναι η αποκατάσταση των φαινομένων ακραίας κοινωνικής καταστροφής και εξαθλίωσης, οι καινούργιοι πολιτικοί στόχοι, τα νέα εργαλεία ανάπτυξης, η ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας, η ανάκτηση της αξιοπρέπειας της πατρίδας, οι διαφορετικές και βέλτιστες πολιτικές πρακτικές.
Οι αριθμητικές μεταβολές σε υπάρχοντα συστήματα (παραδείγματος χάριν η μείωση του αριθμού των βουλευτών) συνιστούν διαχειριστική αντιμετώπιση του πολιτικού συστήματος, παρά την επικοινωνιακή απόδοση που θα έχει. Η δημιουργία όμως συνθηκών για την ανάδειξη πολιτικού προσωπικού νέας και καλύτερης ποιότητας, με ένσημα εργασίας αποτελεί ουσιαστική ανανέωση και πραγματική μεταρρύθμιση, που θα μεταβάλει τον πολιτικό προσανατολισμό του τόπου.

ΚΡΑΤΟΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΚΟΜΜΑ.

Στα ποιοτικά ζητήματα της αναβάθμισης του πολιτικού συστήματος μπαίνει αναμφίβολα η ρύθμιση των σχέσεων κράτους - κυβέρνησης - κόμματος. Οι κυβερνητικές θέσεις είναι σαφώς πολιτικές και πρέπει να στελεχώνονται από ανθρώπους που ενστερνίζονται, κατανοούν και έχουν τη δύναμη να υλοποιήσουν το πρόγραμμα του κόμματος που επέλεξαν οι πολίτες για να κυβερνήσει. Είναι απαράδεκτο οι χθεσινοί υπάλληλοι των πολυεθνικών (εταιρειών η οργανισμών) να καλούνται να υπηρετήσουν σε κυβερνητικά αξιώματα αντικείμενα που εξυπηρετούσαν στον ιδιωτικό τομέα για συγκεκριμένους εργοδότες. Κρίσιμο σημείο  είναι η επιλογή των ικανών και αποτελεσματικών ανθρώπων αντί των «κολλητών» της εκάστοτε ηγετικής ομάδας.

Αντίστοιχα οι κρατικές θέσεις ευθύνης οφείλεται να στελεχώνονται από τους ικανότερους κρατικούς υπαλλήλους πέρα και πάνω από την πολιτική η κομματική τοποθέτηση. Ο διαχωρισμός της κυβερνητικής πολιτικής από την κρατική οντότητα αποτελεί κυρίαρχο θέμα, στο οποίο καλείται να δώσει λύση η κυβέρνηση, που θέλει να δομήσει το κράτος των πολιτών.

ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Η αξιακή επανατοποθέτηση των θεσμών, που έχουν κρατήσει όρθιο τον τόπο και τους ανθρώπους του  και η ξεκάθαρη στάση απέναντι στις νέες δομές συγκρότησης του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος αποτελούν τη βάση εκκίνησης για μια νέα ελληνική πολιτεία. Πολιτεία απαλλαγμένη από βάρη του παρελθόντος, δεσμευμένη όμως στην αλήθεια, τη δημιουργία και την ελπίδα.
Η αναφορά σε αξίες συνδεδεμένες με την εξελικτική πορεία του έθνους είναι διευρυμένη και οφείλει να συνδέει και να συνδυάζει την ύπαρξη και συλλειτουργία άυλων και υλικών αξιών για να μην αποτελεί θεωρητική κατασκευή αλλά δίχτυ ασφαλείας και οδηγό πορείας για τις γενιές που ακολουθούν.

Η επαναφορά στο προσκήνιο της αξίας της πατρίδας και της συλλογικής ιστορικής μνήμης, της βιωματικής ορθοδοξίας, της δημοκρατίας και των ουσιαστικών διαδικασιών ανάδειξης του πολίτη, καθώς και η στήριξη του οικογενειακού θεσμού ως κυτταρικού παράγοντα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης οριοθετούν ισχυρό πλέγμα  άυλων αξιών, που κρατούν τον τόπο όρθιο στα χτυπήματα, που έχει επιφέρει η απόπειρα χειραγώγησης από τους μηχανισμούς της παγκόσμιας οικονομίας.

Η παραπάνω θεώρηση ενισχύει ηθικά το σύστημα των υλικών αξιών, στις οποίες δομήθηκε το ελληνικό κράτος μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό.

Η κυρίαρχη αντίληψη για την ανάγκη της ιδιοκτησίας εκφρασμένη και λαικά με τη φράση «ένα κεραμίδι» έρχεται να συμπληρωθεί με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ως επιλογή κατεύθυνσης στη διατήρηση της ποιότητας στη ζωή του πολίτη. Το σύστημα των υλικών αξιών που διέπει την εποχή μας συμπληρώνεται από την καταιγίδα της τεχνολογικής γνώσης, η οποία αποτελεί διαρκώς παραγόμενο προιόν και πλούτο.
Η προσβολή της ιδιοκτησίας από την επίθεση φόρων της τελευταίας τριετίας καθιστά ακόμη σημαντικότερη την προστασία της. Και αυτό γιατί η ακίνητη ιδιοκτησία αποτελεί βαθιά ριζωμένο σημείο αναφοράς για την ώριμη ηλικία και αξία μεταβιβάσιμη στην επόμενη γενιά. Η προσβολή της ιδιοκτησίας αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο το αίσθημα ασφάλειας και πυροδοτεί αντανακλαστικά αντίστοιχα με αυτά της απόπειρας προσβολής της αξίας της ζωής.

Η τεχνολογική γνώση αποτελεί τη νέα μορφή πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο και όπως είναι προφανές θα δημιουργεί συνεχώς υπεραξίες προσβάσιμες σε συνεχώς ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Η στάση ενός κόμματος εξουσίας απέναντι στις δυνατότητες πρόσβασης και χρήσης του κύματος πληροφοριών και των καινούριων δικτύων επικοινωνίας οφείλει πλέον να αποτελεί σταθερό πυλώνα του προγραμματικού του λόγου και κόμβο της αναπτυξιακής του πορείας.

Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ

Είναι η ώρα να μιλήσουμε με καθαρές κουβέντες για το σύστημα αξιών που θέλουμε να υπηρετεί ένα κόμμα, χωρίς φόβο  και χωρίς περιστροφές. Είναι η ώρα να  τελειώνουν οι επιλογές της συγκυρίας, που  επιτάσσει μια εισαγόμενη και προκλητή οικονομική κρίση. Είναι η ώρα να τελειώνουμε με τις τεχνητές διαχωριστικές γραμμές, που η ίδια η κοινωνία έχει συντρίψει. Είναι η ώρα  η αποτελεσματικότητα αυτής της παράταξης να συνδεθεί με την ισχυροποίηση του αξιακού συστήματος, την υπεράσπιση της αλήθειας και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.  

Δημήτρης Κρανιάς